Op zoek naar meer reisverslagen zoals dit?

Op zoek naar meer reisverslagen? Onderaan in het blogarchief vind je veel meer reportages terug van gelijkaardige treinreizen!

vrijdag 27 maart 2020

26 tot 28 juni 2017: Met Virgin Trains door Groot-Brittannië [BE][FR][GB]([US])

Na mijn laatste examens had ik nog enkele dagen vrij vooraleer ik een aantal weken op vakantie naar de VS zou vertrekken, en deze dagen wou ik niet onbenut laten. Vandaar dat ik last minute nog een tripje naar Groot-Brittannië vastgelegd had. Last minute bij treinen met reservering betekent nagenoeg altijd dat ze duur zijn, en al zeker in het Verenigd Koninkrijk. Dat was nu helaas niet anders.


Maandag, 26 juni 2017

Omdat er iets bijzonders is gebeurd, zal de heenreis naar Londen op een andere manier bericht worden. Ik heb in de Eurostar namelijk het genoegen gehad de reis door te maken in de bestuurderspost. Om het personeel te beschermen, zal ik de reis op een andere manier berichten. Dus: geen foto's, geen treinnummers en geen dienstregeling op het Europese vasteland.

NMBS-trein
Landen
Tienen
Leuven
Brussel-Noord
Brussel-Centraal
Aankomst Brussel-Zuid

Tot Brussel verliep alles heel vlot, daar valt hoe dan ook weinig over te berichten.

Eurostar Brussel-Zuid - London St Pancras International
Brussel-Zuid
Lille Europe
(al dan niet met tussenstop in het VK: Ashford of Ebbsfleet International)
Aankomst London St Pancras International

De rit in de bestuurderscabine van deze Eurostar is waarschijnlijk één van de meest unieke ervaringen die ik heb meegemaakt op een trein tot dusver. Een route door drie verschillende landen aan een topsnelheid van 300 km/h.
Het verlaten van Brussel-Zuid gaat echt als een slakkengang, pas goed station Vorst-Zuid voorbij loopt de snelheid op. Een AM08 als IC-trein richting Halle (of de S6, want die stopt ook niet tussen Brussel en Halle, om wat verwarring te zaaien) haalt ons dan ook in aan een veel hogere snelheid. Pas net voor Halle rijden we deze opnieuw voorbij. Net voorbij Halle begint de hogesnelheidslijn (HSL 1) naar de Franse grens, waarbij eerst de spanningssluis (van 3 kV DC naar 25 kV AC) voorbijgereden wordt. Daarna liep de snelheid snel op tot 300 km/h, wat voor mij een eerste hoogtepunt was op deze route.
Kort na de Belgisch-Franse grens, mindert de trein vaart, want hier 'slaat hij af' naar Rijsel, station Lille Europe. Hier komen we een aantal minuten te vroeg aan, wat vaker gebeurt bij Eurostar, omdat ze vaak ook voor het officiële vertrekuur kunnen vertrekken in Brussel; alle passagiers moeten namelijk minstens 10 minuten voor vertrek ingecheckt zijn. Ook hier heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de vertrekprocedure van een hogesnelheidstrein in Frankrijk. Na deze tussenstop gaat de reis verder over de hogesnelheidslijn LGV Nord tot in Calais, waar de Kanaaltunnel begint. Deze sectie van om en bij de 100 kilometer door Frans Vlaanderen is voor mij - nog steeds - relatief onbekend terrein, hoewel ik er nu toch al een aantal keer gepasseerd ben.
Na de LGV Nord rijden we verder over een stuk spoor dat noch eigendom is van de Franse spoorwegen (SNCF Réseau), noch van de Britse spoorwegen (Network Rail) en uitgebaat wordt door Getlink, vroeger gekend als Eurotunnel: de Kanaaltunnel. Deze tunnel is net iets langer dan 50 kilometer en was tot voor de opening van de Gotthard-Basistunnel in 2016 de langste spoortunnel van Europa en momenteel nog de derde langste spoortunnel ter wereld. De maximumsnelheid in de tunnel ligt op 160 km/h, wat ook de maximale snelheid is van de goederentreinen en shuttles voor het wegverkeer. Zowel net voor het binnenrijden als net na het buitenrijden van de tunnel zie je geweldig grote goederenstations, waar de shuttles en andere goederentreinen gestationeerd stonden. De tunnel zelf is best saai. Je kon wel zien dat er net voor ons nog een trein reed, want er hing continu een stoffige mist die nog niet opnieuw was neergeslagen. De tunnel is hoe dan ook enorm druk bereden: we waren een aantal minuten te vroeg in Calais, waardoor we ook aan het station van Calais-Fréthun even hebben moeten wachten vooraleer we de tunnel in konden.
Ook in het VK gaat de reis verder aan 300 km/h over de enige hogesnelheidslijn in het land (HS1). Men zegt al jaren een 2e HSL (HS2) van Londen naar het noorden te bouwen, maar deze laat nog steeds op zich wachten. Ergens na Ebbsfleet International duikt de trein in een tunnel en ergens halverwege deze tunnel ligt nog het Londense station Stratford International (waar trouwens geen enkele internationale trein stopt). Na dit station voorbijgereden te hebben aan volle snelheid, zit de reis er echt bijna op. Ook het binnenrijden van St Pancras International verloopt aan slakkentempo, maar is wel adembenemend vanuit de stuurpost.
Sfeerbeeld kort na aankomst in St Pancras International.
In Londen aangekomen, ben ik van station gewisseld: van St Pancras naar King's Cross. Lang wandelen is dat niet, want de stations liggen letterlijk langs elkaar. Voor hoeveel overstaptijd ik hier heb gekozen, verklap ik uiteraard ook niet. Wel wil ik deze zelfgemaakte foto's uit station King's Cross delen:
Een Class 43 van East Midlands die nog stamt uit het tijdperk van 'British Rail', vóór de privatisering van de spoorwegen in het VK in de jaren '90, met een hoop Mark 3 rijtuigen, klaar voor vertrek naar het noorden. Ik vermoed dat deze naar Sheffield reed.
Uitzicht vanop het perron naar het noorden. Alle treinen gaan hier door één van beide tunnels onder de stad door.
Links de Driving Van Trailer (= stuurstandrijtuig) van de trein waar ik kort daarna op zou stappen, rechts een 'Great Northern' Class 365 dewelke kort hiervoor afgeladen vol aangekomen is.
De Class 91 van Virgin Trains East Coast die mijn getrokken heeft tot in Schotland.
De reis gaat van hier verder naar Schotland, met bovenstaande trein alvast tot Edinburgh. Deze diensten werden toen nog uitgevoerd door Virgin Trains East Coast, maar ondertussen werd de nieuwe aanbesteding toegekend aan een volledig nieuw bedrijf (London North Eastern Railway), dat overigens van de overheid is, en dus heeft Virgin haar treinen aan dit nieuwe bedrijf afgestaan.

London King's Cross - Edinburgh (Waverley)  InterCity 225 (Class 91 met Mark 4-rijtuigen en één Driving Van Trailer)
London King's Cross  11:30
Peterborough  12:16
Newark North Gate  12:44
Doncaster  13:10
York  13:36
Darlington  14:06
Durham  14:23
Newcastle Central  14:44
Alnmouth  15:10
Aankomst Edinburgh (Waverley)  16:13

Een toffe route over de East Coast Maine Line door het typisch Engelse landschap. Sommige stations op de lijn waren trouwens helemaal geen grote stations en leken eigenlijk op doodgewone stopplaatsen. Vreemd dat deze trein ook hier halt hield.
Merk op dat deze trein geen nummer heeft; InterCity 225 is niet het treinnummer, maar de naam van de samenstelling van deze trein. In het Verenigd Koninkrijk wordt eigenlijk nergens met treinnummers gewerkt zoals in de rest van Europa, wel met Train reporting numbers, wat een heel apart systeem is. Omdat ik er zelf niet echt vertrouwd mee ben, gebruik ik het zelf niet in deze blog.
In Edinburgh dus helemaal niet veel tijd om het station te fotograferen en daarnaast begon het ook nog eens te regenen, wat zich op de foto's vertoont als een lichte mist:
De Class 170 naar Glasgow Queen Street. Zo vind je er een hoop in Schotland, dewelke rijden voor 'Abellio ScotRail', de dochteronderneming van de Nederlandse Spoorwegen die hier in Schotland de grote concessie heeft binnengehaald; zij verzorgen namelijk quasi alle (binnenlandse) treindiensten in Schotland.
Edinburgh (Waverley) - Glasgow Queen Street  Class 170 van Abellio ScotRail
Edinburgh (Waverley)  16:30
Haymarket (Edinburgh)  16:34
Falkirk High  16:55
Croy  17:06
Aankomst Glasgow Queen Street  17:21

Bij aankomst te Glasgow in het station Queen Street, dat overigens niet het grootste station van de stad is, ben ik meteen richting stationshal gelopen en stuikte ik op een aantal poortjes, waar ik mijn ticket moest insteken. Dat deed ik, en dan mocht ik ook doorlopen, maar mijn ticket kreeg ik niet terug, helaas. Ook was er dan niet echt meer een mogelijkheid om het station te fotograferen.
De hal van station Glasgow Queen Street. Je ziet duidelijk de gele poortjes die naast de grote drukte en andere obstakels het fotograferen van treinen bemoeilijkte.
Ik weet niet wat er misgelopen is, maar ik weet wel zeker dat ik die avond nog andere foto's genomen heb van de ondergrondse voorstadstreinen ("S-Bahn"-achtig concept) die hier halt houden en de metro van de stad. Helaas vind ik deze niet terug op mijn smartphone. Per ongeluk verwijderd? Ik weet het niet. Ook overige foto's uit de stad van die avond zijn verdwenen, dus ga ik mijn verslag voor deze dag hier afronden. Gelukkig heb ik daags nadien nog heel wat foto's in de stad gemaakt, maar helaas niet van de zeer speciaal ontworpen metro en de ondergrondse treinen.
Misschien nog heel kort iets over die metro: als je de metrotunnel betreedt, heb je het gevoel dat alles in miniatuur gebouwd is. Alles lijkt 'te klein' om echte mensen te kunnen vervoeren en de metro's zelf zijn ook maar heel kort. De vorm van de metro's lijkt sterk op de "Deep Tubes" van de London Underground, maar dan nog kleiner en dus ook veel korter. Ook de perrons zijn zo smal, dat je elkaar soms maar moeilijk kan kruisen. Je krijgt het gevoel dat mensen opeens reuzen geworden zijn. Zeker de moeite waard om eens de metro uit te proberen als je in Glasgow bent!


Dinsdag, 27 juni 2017

De dag begon met een hele lange wandeling van mijn hotel buiten het centrum tot in en door de stad. Ondanks dat het een bewolkte, wisselvallige dag was met soms hevige regenbuien, heb ik werkelijk alles te voet gedaan, tot ik op de trein teug naar Londen ben gestapt. Een fotoreportage:
Glasgow ligt aan de rivier Clyde, en zo ziet die er dus uit. Rechts nog het hoofdkantoor van de BBC in Schotland.
Deze beide gebouwen zijn evenementhallen, waar bijvoorbeeld grote namen komen optreden. Qua architectuur vond ik ze allebei niet mis, en 's avonds zouden ze met verlichting nog veel mooier zijn.
Buchanan Street, één van de bekendste winkelstraten van de stad.
De Saltmarket met zijn typisch Britse bouwstijl.
Het oudste park van de stad 'Glasgow Green' lijkt meer op een koninklijke tuin dan een publiek park.
Aan de rand van dat park bevindt zich de Templeton Carpet Factory, een gebouw met een rijke geschiedenis. Tegenwoordig is het geen tapijtenfabriek meer, wel een soort van zakencentrum.
Glasgow Necropolis, een opmerkelijk kerkhof. De stijl van de grafstenen en tombes en de ruime spreiding tussen deze doet me denken aan het kerkhof uit de Harry Potter films.
Een uitzicht vanaf de Necropolis-berg. Rechts op de foto de Glasgow Cathedral.
Nogmaals de Glasgow Cathedral, dewelke duidelijk toe is aan een opfrisbeurt. Helaas gesloten voor publiek op het moment dat ik passeerde.
Op de weg naar het station ben ik nog deze prachtige muurschildering tegengekomen. Hoe dichter ik kwam, hoe meer ik onder de indruk was.
George Square, met links , waarvoor de vlaggen dik in de weg hangen, Glasgow City Chambers, wat dienst doet als raadhuis van de stad. Die vlaggen verwijzen trouwens naar de Europese kampioenschappen van verschillende sporten die in 2018 doorgingen in Glasgow en Berlijn.
Conclusie na een ronde door de stad is zoals zo vaak: hier moet ik nog eens terugkomen, want ik heb hier nog te veel niet kunnen zien wegens gebrek aan tijd en het wisselvallige weer (schuilen voor de regen was soms echt noodzakelijk). De stad zelf is echt wel de moeite, al is het gewoon om er rond te dolen in zo'n typisch Britse stad die dan ook een hoop rijkdom uitstraalt.
Qua beeldmateriaal vind ik deze reis niet echt geslaagd, vooral omdat er nauwelijks nog foto's zullen volgen. Ten eerste dus omdat er foto's werkelijk onvindbaar geworden zijn, en ten tweede omdat mijn smartphone en powerbank niet veel energie meer op reserve hadden. Op de Engelse High Speed Trains zijn trouwens niet steeds stopcontacten, toch zeker niet in 2e klasse, want die grote Engelse stopcontacten zijn waarschijnlijk niet zo evident om in te bouwen in de treinen.
Een uurtje voor vertrek kwam ik aan op het station Glasgow Central. Veel foto's daar dus ook niet gemaakt, mede door de poortjes die er overal terug te vinden waren, net zoals op station Queen Street. Op de 2 sporen waar de treinen naar Londen vertrekken, stonden geen poortjes, vreemd genoeg. Mijn ticket hoefde ik deze keer dus niet te scannen.
Een Class 390 (Alstom Pendolino) van Virgin Trains, kort voor vertrek naar London Euston. Ik was nog net op tijd om het vertrek van de voorafgaande, snellere trein naar Londen mee te maken.
En dan mijn trein, komende van en niet veel later opnieuw naar London Euston, eveneens een Pendolino. Over Pendolino's heb ik in mijn vorige blogberichten meer uitleg gegeven. Ook deze mag dus aan het lijstje toegevoegd worden.
Zowel in de heen- als de terugreis heb ik dus met Virgin Trains gereisd, maar de heenreis gebeurde met Virgin Trains East Coast en de terugreis met Virgin Trains (zonder achtervoegsel dus). Ook dat laatste bedrijf bestaat sinds december 2019 niet meer. Het bedrijf heeft haar concessie verloren aan Avanti West Coast, een bedrijf van FirstGroup (70%) en Trenitalia (30%), en daarom is Virgin Trains in december 2019 volledig opgedoekt in het Verenigd Koninkrijk. Virgin Trains bestaat wel nog in de Verenigde Staten. FirstGroup is trouwens een Britse multinational dat in vele landen wereldwijd OV-concessies binnenhaalt en Trenitalia is echt een oude rot in de Europese spoorwereld; het is namelijk veruit de grootste exploitant van passagierstreinen in Italië en tevens een onderafdeling van de Italiaans staatsspoorwegen.
Beide treinen vond ik trouwens uiterst comfortabel om lang in stil te zitten. Enige probleem, zeker in de terugreis, was het gebrek aan stopcontacten...

Glasgow Central - London Euston  Class 390 van Virgin Trains
Glasgow Central  16:00
Carlisle  17:10
Oxenholme Lake District  17:44
Preston  18:17
Wigan North Western  18:28
Warrington Bank Quay  18:39
Crewe  19:01
Wolverhampton  19:45
Sandwell & Dudley  19:55
Birmingham New Street  20:10
Birmingham International Airport  20:20
Coventry  20:31
Milton Keynes Central  21:00
Aankomst Watford Junction (enkel afstappen toegestaan)  21:19
Aankomst London Euston  21:37

Deze West Coast Main Line doorkruist wederom op-en-top typisch Brits landschap. De trein stopte dus niet in Manchester of Liverpool, wel in Warrington, een stad die precies in het midden tussen deze beide grootsteden ligt. En precies daarom waarschijnlijk zat er zo weinig volk op de trein, althans in mijn rijtuig. Liverpool en Manchester hebben zelf andere rechtstreekse treinen naar Londen en Glasgow. Tussen Birmingham en Londen zat er dan wel weer een stuk meer volk op de trein.
High Speed 2, dat haalde ik eerder al kort aan, wordt de nieuwe hogesnelheidslijn tussen Londen, Birmingham en Leeds/Manchester/Liverpool. De Britse regering heeft onlangs nog bevestigd dat deze er zal komen, al sleept het project al jaren aan. Misschien dat alles binnenkort wel in een stroomversnelling zal terechtkomen, als de Brexit min of meer rond is. Momenteel rijden de treinen dus nog over de tragere sporen, al ligt de snelheid tussen Londen en Birmingham nu wel al tamelijk hoog (200 km/h). De reis naar Glasgow zou na de komst van HS2 moeten kunnen in minder dan 3 uur! Ik moet wel toegeven dat ik niet voor de snelste trein naar Londen gekozen heb, want er zijn nu al treinen die er een uurtje minder over doen dan mijn trein. Maar in het Verenigd Koninkrijk mogen de private bedrijven zelf hun prijzen kiezen, wat deze snellere treinen - u raadt het al - een stuk duurder maakt.

Aangekomen in het station Euston in Londen, was het al te laat om nog een Eurostar naar Brussel te pakken te krijgen, ook al ligt het station St Pancras International hier niet ver vandaan. Mijn geniale idee was om dan maar een nachtje door te doen in de grootstad Londen en de ochtend nadien terug te keren met de Eurostar. Veel sfeer in de stad was er hoe dan ook niet, want er had slechts een aantal weken voor mijn bezoek (3 juni 2017) een aanslag plaatsgevonden aan London Bridge met 8 dodelijke slachtoffers en nog een vijftigtal gewonden tot gevolg. Ook het drama in de Grenfell Tower was nog maar heel recent gebeurd (14 juni 2017).
Wat ik dan maar gedaan heb, is een hele nacht 'kennis gemaakt' met het OV in de stad. Het heeft ook een hele nacht door geregend, wat eveneens weinig uitnodigend was om rond te wandelen in de stad. Een reconstructie van mijn nachtelijk tocht, vertrekkende vanaf station Euston dus:

Circle line/Hammersmith & City line
van Euston Square
via Baker Street, Edgware Road, Paddington
tot Latimer Road

Aan het station van Latimer Road, een bovengrondse Underground halte waar de Circle line en Hammersmith & City line passeren, was niet veel te zien, maar dit is wel ontzettend dicht bij die net uitgebrande Grenfell Tower, die ik toch eens wou gaan bekijken, hoewel politie de wijk heel sterk bewaakte. Deze toren overheerste in deze periode nog alle dagen het nieuws, omdat de hulpdiensten er nog steeds de handen vol mee hadden, maar ook de opgezette solidariteitsacties van bewoners uit de omgeving werden massaal bericht in de media. Je zag er ontzettend veel bloemen liggen op verschillende plaatsen binnen een zekere perimeter. Helaas geen foto's, wat ik toch wel echt jammer vind.

Circle line/Hammersmith & City line
van Latimer Road
tot Hammersmith

In Hammersmith heb je een bovengronds station, waar de lijn waar ik afstapte eindigt, en een ondergronds station, waar de doorgaande Piccadilly en District lines passeerden. In het bovengrondse station nog een laatste poging gedaan om een foto te nemen van het metrostel waar ik van afstapte:
Niet echt een geslaagde foto, maar de camera van mijn smartphone, die ondertussen echt bijna leeg was, werkte enkel aan verminderde functie om energie te sparen. Na dit moment heb ik mijn smartphone uitgeschakeld en waarschijnlijk pas terug aangezet toen ik in België aangekomen was. Wel heb ik verder goeie notities over mijn rondtrip gemaakt, op papier.

Piccadilly line
van Hammersmith
via Turnham Green, Acton Town, Hounslow en Heathrow Terminal 4
tot Heathrow Terminal 2 & 3


Woensdag, 28 juni 2017

Het was nu al ongeveer middernacht en dat betekent dat ik op één van de laatste metro's zat. De rest van mijn verplaatsingen zal dus met de bus moeten gebeuren. Ik ben even naar de luchthaven van Heathrow geweest wetende dat ik hier de week nadien terug zou passeren, met het vliegtuig dan. Ik ben namelijk een aantal weken naar de Verenigde Staten geweest, waar je onderaan in dit bericht nog een kort verslagje van krijgt, en moest daarbij van vlucht wisselen in Londen Heathrow.
Na hier een uur rondgedoold te hebben, gaat de reis verder met de bus, opnieuw richting de binnenstad.

N9 Heathrow Terminal 5 - Aldwych
van Heathrow Terminal 2 & 3
via Hounslow, Hammersmith, Kensington, Hyde Park, Piccadilly Circus
tot Trafalgar Square

Deze rit duurde ongeveer 80 minuten. De bussen die ik die nacht gebruikte waren nu toevallig allemaal nachtbussen, gekenmerkt door de letter N voor het nummer, maar er zijn ook een heel aantal 'daglijnen' die een hele nacht door rijden.

N26 Trafalgar Square - Chingford Station
van Trafalgar Square
via Bank Station, Liverpool Street Station, Hackney, Layton, Walthalmstow
tot Chingford Station

Dit was dan weer een rit van 75 minuten. Het station Chingford is één van de eindhaltes van de London Overground (niet Underground!) en bijgevolg een kopstation. Na hier een half uurtje rondgehangen te hebben, was mijn plan om terug te keren naar de stad om zeker op tijd op St Pancras te zijn, want bij Eurostar moet je steeds genoeg marge nemen. De buschauffeur, die hier aan de eindhalte steeds zijn pauze neemt, zag dat ik - als enige reiziger natuurlijk - op zijn bus stond te wachten, stapte uit, stak een sigaret op en vroeg me waar ik heen ging. Daarmee ontstond een gesprek, waarna we exact van elkaar wisten wat die dag onze plannen waren.
We vertrokken in Chingford kort voor 4 uur. Het eerste deel van het traject was met dezelfde buslijn terug tot in het centrum van Walthalmstow, een district in Greater London.

N26 Chingford Station - Trafalgar Square
van Chingford Station
tot Jewel Road, Walthalmstow

N73 Walthalmstow Central Station - Oxford Circus
van Jewel Road, Walthalmstow
via South Tottenham, Newington, Essex Road Station, Angel
tot St Pancras International

Bij de eerste halte waar deze beide buslijnen elkaar tegenkomen, heb ik een snelle overstap gemaakt. Wel moest ik de volgende bus nemen aan de overkant van de straat. Als ik op de N73-bus stap, is het nog maar kort na 4 uur, maar het is onvoorstelbaar hoeveel volk er op deze dubbeldeksbus zal gezeten hebben. Iets voor half 6 ben ik op St Pancras International. Dan is het nog een dikke 2 uur voor mijn trein vertrekt. Deze tijd heb ik dan maar gebruikt om wat te rusten na reeds ingecheckt te hebben, want rusten heb ik op de bus helemaal niet gedaan.
De trein naar Brussel die ik nam, was de tweede van die dag. Ik wou er zeker van zijn dat ik met een nieuwe e320 naar Brussel zou reizen, vandaar dat ik op deze trein gemikt heb en niet de eerste trein geboekt heb. Het interieur van deze treinen is op zich niet verkeerd, maar ook helemaal niet bijzonder. De stoelen van de TMST-stellen vind ik aangenamer dan deze nieuwe. Uiteraard heeft men in de nieuwe stellen gekozen voor zo dun mogelijke zetels, zodat er zoveel mogelijk reizigers meekunnen in één rijtuig.

EST 9114 London St Pancras International - Brussel-Zuid  Eurostar e320
London St Pancras International  08:04
Lille Europe  10:30
Aankomst Brussel-Zuid  11:05

Aan deze treinrit heb ik weinig herinneringen. Dat wil dus waarschijnlijk zeggen dat ik nog wat slaap heb kunnen inhalen. Let wel op het uurverschil; de reis duurt twee en geen drie uur.
Door vertraging van de IC-trein naar Genk, was het interessanter om de 'stoptrein' naar Landen via de luchthaven te nemen.

IC 3609 De Panne - Landen  AM96
Brussel-Zuid  12:14
Brussel-Centraal  12:18
Brussel-Noord  12:25
Brussels Airport - Zaventem  12:38
Leuven  12:53
Vertrijk  13:01
Tienen  13:07
Ezemaal  13:12
Neerwinden  13:16
Aankomst Landen  13:21

Buiten het feit dat ik een kwartier later dan gepland in Landen aankom, valt er weinig te berichten en foto's heb ik al helemaal niet. Wel heb ik nog iets anders in petto: een extraatje van een aantal weken nadien, iets wat je niet snel zou verwachten op een blog die 'Treinen in Europa' heet.


Dinsdag, 11 juli 2017

Een deel van mijn reis naar de USA met mijn familie heb ik doorgebracht in de staat New York, grotendeels in "the city" uiteraard. In het bekendste station van de stad, de Grand Central Terminal, vertrekken de treinen van de Metro-North Railroad (een onderdeel van de MTA (Metropolitan Transportation Authority), het bedrijf dat ook al het openbaar vervoer in NYC zelf voorziet) die onder meer de zogenoemde Harlem Line bedienen. Ik heb een reis naar Southeast, NY en terug gemaakt.
Waarom wou ik nu per se naar Southeast? In 2009 heb ik een spel gekocht dat ik urenlang, dagenlang, wekenlang, maandenlang gespeeld heb: Trainz Simulator 2009. Dat was dan ook mijn allereerste simulatiespel. Eén van de te berijden spoorlijnen op dit spel was - jawel - die Harlem Line, van Bronxville tot Southeast. Ik had ze dus honderden keren bereden in dat spel en kende ze nog steeds bijna volledig uit het hoofd. Een stuk jeugdige fictie is als het ware realiteit geworden die dag. Mijn familie liet ik even achter in de stad, want die wouden nog wat gaan winkelen.
De Grand Central Terminal is het station met de meeste perrons ter wereld: 44. Aan deze 44 perrons liggen 67 verschillende sporen, verspreid over 2 verdiepen boven elkaar, te vergelijken met de twee ondergrondse verdiepen in Antwerpen-Centraal, maar dan zonder doorlopende sporen en zonder grote open ruimte in het midden. In de spitsuren is het hier steeds een drukke bedoening, maar in de daluren vertrekken hier slechts een 10-tal forenzentreinen per uur, dan zullen veel van die 67 perronsporen er dus verlaten bijliggen... NYC heeft nog een heel aantal andere stations, zoals het Penn Station, WTC PATH Station en andere waar meer treinen vertrekken dan in de Grand Central Terminal. Je kan dit nu dus moeilijk nog gaan aanzien als het grote centrale station, wat het heel lang geleden dus wel was, toen al die andere stations nog niet eens bestonden.
De bekende, grote centrale hal met in het midden één van de beroemdste uurwerken ter wereld. De meeste mensen die je ziet zijn dan ook geen reizigers, maar toeristen.
In de kelder van het station dan de treinsporen. Mooi afgewerkt is het hier niet echt.
Links mijn trein naar Southeast, te herkennen aan de blauwe kleur vooraan. Blauwe kleur = Harlem Line. De rode treinen rijden enkel op de New Haven Line, naar New Haven, Connecticut. Daarnaast rijden er hier ook nog groene treinen. Deze bedienen de Hudson Line.


621 Grand Central Terminal - Southeast  Metro-North Railroad M7A (Bombardier)
Grand Central Terminal  10:47
Harlem-123th Street  10:57 +5
White Plains  11:21 +7
North White Plains  11:24 +8
Valhalla  11:28 +8
Hawthorne  11:32 +8
Pleasantville  11:36 +8
Chappaqua  11:39 +8
Mount Kisco  11:45 +8
Bedford Hills  11:49 +8
Katonah  11:52 +8
Goldens Bridge  11:56 +8
Purdy's  12:00 +9
Croton Falls  12:03 +9
Brewster  12:09 +9
Aankomst Southeast  12:16 +5

Een 3+2 zetelopstelling is in Europa vrij zeldzaam, enkel in Groot-Brittannië kom je dat geregeld tegen.
Station Southeast vanop de parking. Southeast ligt dicht tegen de grens met de staat Connecticut, dus zie je hier veel nummerplaten uitgegeven door de staat Connecticut. Veel forenzen uit Danbury, CT nemen hier waarschijnlijk de trein naar NYC.
Dit lijkt me een gepaste foto om over de elektrificatie van deze spoorlijn te spreken. Zoals je ziet hangt hier geen bovenleiding boven de sporen, maar wordt de stroom geleverd door een derde rail. De derde rail vind je terug van de Grand Central Terminal tot hier in Southeast. De lijn gaat wel nog verder naar Wassaic, NY, maar dat kan enkel met dieseltractie. Daarom moeten reizigers hier in Southeast wisselen van trein. Het gedeelte Southeast - Wassaic wordt overigens maar één keer om de twee uur bediend. In de spitsuren is er een betere bediening en zijn er zelfs 4 expresstreinen per dag per richting van Wassaic tot NYC.
En dit is de trein die komt uit Wassaic. Rechts staat de trein naar NYC al klaar voor passagiers die verder willen reizen, of hier opstappen zoals ik.
De trein werd in dit geval duidelijk geduwd door een diesellocomotief.
656 Southeast - Grand Central Terminal  Metro-North Railroad M7A (Bombardier)
Southeast  13:14
Brewster  13:17
Croton Falls  13:22
Purdy's  13:25
Goldens Bridge  13:29
Katonah  13:33
Bedford Hills  13:37
Mount Kisco  13:41
Chappaqua  13:47
Pleasantville  13:50
Hawthorne  13:54
Valhalla  13:58
North White Plains  14:02
White Plains  14:05
Aankomst Harlem-125th Street (enkel afstappen)  14:32
Aankomst Grand Central Terminal  14:43

Voor sommige stations is deze trein veel te lang. De trein staat in deze positie stil in het station van Brewster. De deuren van de trein openen niet in de rijtuigen die niet aan het perron staan.
De Harlem Line is een lijn met een uitgebreide geschiedenis en was dan ook één van de eerste spoorlijnen in de VS. In Chappaqua wonen overigens de Clintons. Over de treinreis zelf valt verder weinig te vertellen, toch als je de spoorlijn niet kent uit het simulatiespel.
De rest van mijn reis in de VS heeft weinig verband met treinen, dus daarover ga ik niet schrijven. Wel heb ik alles tezamen meerdere uren op de Subway van NYC doorgebracht, want een reis naar pakweg Coney Island of JFK Airport vertrekkende vanop Times Square duurt dan ook al snel een klein uur.


Volgende reisverslag betreft een reis die ik voor de helft doorbreng in Sleeswijk-Holstein, in het noorden van Duitsland. In het tweede gedeelte van die reis neem ik een nachttrein die door 5 verschillende landen rijdt en gebeurt er iets wat ik me nog héél lang zal herinneren!!