11 tot 14 februari 2016: mijn eerste rondrit door Centraal-Europa [BE][DE][AT][CH][CZ]

Ik wou graag een keer dwars door Oostenrijk rijden met de Railjet, die relatief nieuwe Oostenrijkse hogesnelheidstreinen, en daarbij ook de Oostenrijkse hogesnelheidslijnen verkennen. Ik plande daarom in Bregenz, in het uiterste westen van Oostenrijk, te vertrekken en via Wenen naar Praag te rijden met zo een Railjet. Maar zowel de heenreis naar Bregenz als de terugreis vanuit Praag waren interessant en u leest hier waarom:

Donderdag, 11 februari 2016

Vertrek in Landen met de IC naar Luik-Guillemins, zoals gewoonlijk voorzien van een AM80 Break. Aankomst in Luik is enkele minuten na 7 uur.

IC 1704

Landen  06:34

Waremme  06:46

Ans  06:59

Aankomst Liège-Guillemins  07:06

In Luik had ik een uur de tijd. Tijd genoeg om wat treinen op foto te zetten. Hier het vertrek van de IC naar Luxemburg onder de grote koepel van het Guillemins-station.

Ik had nog wat tegoedbonnen voor Thalys, welke ik aan deze trip deels heb opgebruikt. Ik reis namelijk niet vaak met Thalys, omdat Thalys slechts rijdt tot Keulen of het Ruhrgebied en de combinatie tussen Thalys en het Duitse ICE-hogesnelheidsnetwerk gewoonlijk duurder uitkomt dan als je in Luik al meteen die ICE neemt. Mede door de hogesnelheidslijn (HSL 3) en de hogesnelheidslijn tussen Düren en Keulen bedraagt reistijd van Luik naar Keulen slechts 1 uur:

Thalys 9401

Liège-Guillemins  08:14

Aachen Hbf  08:39

Aankomst Köln Hbf  09:15

Meteen na aankomst in Keulen, zag ik IC 119 nog wegrijden. Dit is de trein die ik zou nemen van Stuttgart tot Lindau aan de Bodensee, tegen de Oostenrijkse grens. Maar door de te krappe aansluiting, hab ik op voorhand besloten om met de ICE Keulen - Stuttgart - München tot Stuttgart te reizen en daar de overstap te maken op deze IC. De ICE haalt snelheden tot 300 km/h en doet er dan ook bijna 1u30 minder over dan de IC om tot Stuttgart te reizen. Vertrek van de ICE was gepland om 09:55, wat voor mij 40 minuten treinen spotten betekent.

IC 119 Münster(Westfalen) - Innsbruck, (via Ruhrgebied, Keulen, Koblenz, Mainz, Mannheim, Stuttgart, Ulm, Friedrichshafen, Lindau, Bregenz en Feldkirch) Vanaf Stuttgart neem ik hierin plaats. Deze trein is niet voorzien van DB-rijtuigen, maar van ÖBB IC-rijtuigen.

De RegionalBahn (stoptrein) van Wuppertal-Oberbarmen naar Bonn-Mehlem. Sinds december 2015, een paar maanden voordien dus, wordt deze trein geëxploiteerd door het Britse National Express (en niet meer door DB Regio). Men hoopte op een verbetering van de dienstverlening nu DB Regio deze niet meer uitbaat, maar volgens velen is de situatie enkel verslechterd.

Een blik op de sporen in westelijke richting. Links staat mijn trein al klaar, maar hij is nog niet toegankelijk, omdat hij nog gekoppeld moet worden aan het andere deel dat nog van Dortmund moet komen. Vanaf Keulen heeft deze trein dus dubbel zoveel zitplaatsen.

Een vijftal minuten voor vertrek is de trein toegankelijk. Zoals zichtbaar op de foto hierboven, gaat het om een ICE 3 Velaro D trein, ofwel Baureihe 407. Voor mij is het de eerste keer dat ik met zo'n trein meereis, want er zijn er momenteel slechts 16 van dit type.

De reis naar Stuttgart verloopt zonder enig probleem. Deze trein rijdt niet langs het centrale station van Frankfurt (Frankfurt Hbf), maar enkel langs de luchthaven. Dit om tijd te sparen. Tussen Siegburg en Frankfurt Flughafen ligt de snelheid doorgaans rond 300 km/h, tussen Frankfurt Flughafen en Mannheim rond 200 km/h en tussen Mannheim en Stuttgart bedraagt deze 250 km/h.

ICE 515

Köln Hbf  09:55

Siegburg/Bonn  10:10

Frankfurt(Main) Flughafen Fernbahnhof  10:53

Mannheim Hbf  11:31

Aankomst Stuttgart Hbf  12:08

In Stuttgart weinig treinen gespot, maar wel wat gezocht om te eten en te lezen. De IC 119, hierboven te zien in Keulen, kwam op tijd aan. Stuttgart Hbf is een kopstation, wat betekent dat de trein zijn rijrichting hier wel moet veranderen. Daarbuiten wordt ook de locomotief vervangen: de Baureihe 101 wordt vervangen door 2 locomotieven van het type Baureihe 218, welke zowaar met uitsterven bedreigd zijn. De BR 218 locomotieven zijn diesellocomotieven, dit omdat er geen bovenleiding hangt op de baan van Ulm naar Lindau (deze spoorlijn wordt de Sübahn genoemd). Over een aantal jaar zou ook deze spoorlijn geëlektrificeerd moeten zijn. Omdat zo een diesellocomotief minder vermogen heeft dan een elketrische locomotief, zijn ze met twee.

De IC 119 (en de IC 118, welke hetzelfde traject in de omgekeerde richting aflegt) zijn de enige IC-treinen die nog over de Südbahn rijden. Naast deze IC rijden er wel talrijke InterRegioExpress-treinen, welke evenveel halt houden als de IC, maar zij rijden in naam van DB Regio, en niet onder DB Fernverkehr.

IC 119

Stuttgart Hbf  12:57

Göppingen  13:25

Ulm Hbf  14:11

Biberach(Riß)  14:33

Aulendorf  14:51

Ravensburg  15:05

Meckenbeuren  15:13

Friedrichshafen Stadt  15:35

Aankomst Lindau Hbf  15:54

In Friedrichshafen doet er zich ook een vreemd fenomeen voor, wat zich volgens mij nergens anders voordoet in Duitsland (toch niet bij een doorgaande trein, natuurlijk wel bij treinen die op hun eindstation aankomen en terugkeren): de beide BR 218 locomotieven worden afgekoppeld, en begeven zich naar de achterkant van de trein en worden daar weer vastgekoppeld. De achterkant van de trein wordt dus plots de voorkant.

Lindau Hbf ligt op een soort schiereiland en is, net zoals Stuttgart Hbf, een kopstation. Ook hier wordt dus de rijrichting veranderd, maar ook hier vindt een locomotiefwissel plaats: de beide BR 218 locomotieven worden losgemaakt en aan de achterkant van de trein wordt een Oostenrijke Reihe 1016 aangekoppeld, ook wel Taurus genoemd. Deze Taurus zal de trein tot in Innsbruck, zijn eindstation, trekken.

Hier de beide BR 218 locomotieven te zien, die de trein van Stuttgart tot Lindau voortgetrokken hebben.

In het bovenstaande filmpje is te zien dat er weer een rijdraad boven de sporen hangt in Lindau, maar dit slechts boven een drietal sporen; enkel de spoorlijn van hieruit naar Oostenrijk is dan ook geëlektrificeerd. IC 119 rijdt dus weg met de Oostenrijkse Tauruslocomotief. Daarna is te zien dat er nog een trein vertrekt: een IRE naar Ulm. Deze volgt precies dezelfde reisweg terug naar Ulm als ik heb afgelegd, in de omgekeerde zin weliswaar. Aan het einde van de video is ook nog te zien dat de beide BR 218 locomotieven, die de trein getrokken hebben van Stuttgart tot Lindau, wegrijden om plaats te maken voor een volgende trein.

Lindau behoort tot mijn persoonlijke top 5 van mooiste steden in Duitsland. Helaas slechts weinig sfeerbeelden door gebrek aan tijd:

De foto is genomen vanuit Lindau, Duitse bodem dus. Links op de foto is de stad Bregenz te Oostenrijk zichtbaar. Rechts op de foto ligt Zwitserse sneeuw.

De hele avond heb ik nog wat rondgetoerd in het drielandengebied, met een Euregiokaart. Hergatz (Duitsland), Dornbirn (Oostenrijk), Feldkirch (Oostenrijk), Sankt-Gallen (Zwitserland), ... Goede foto's heb ik amper, omdat het vroeg donker werd.

Station Hergatz, links staat een BR 628 die van Lindau naar Kißlegg rijdt.

Vrijdag, 12 februari 2016

Overnacht heb ik in een hotel in Bregenz. Van hieruit rijden Railjets naar Wenen, maar op het uur dat ik wou vertrekken reed er geen rechtstreekse trein vanuit Bregenz; het werd dus overstappen in Feldkirch, waar de Railjet van Zürich naar Wenen halt houdt.

De REX (RegionalExpress) die me van Bregenz naar Feldkirch bracht. Aan de foto is duidelijk te zien dat de trein op dat moment het station binnenreed.

REX 5561

Bregenz  07:40

Bregenz Riedenburg  07:43

Dornbirn  07:51

Hohenems  07:57

Götzweis  08:02

Rankweil  08:07

Aankomst Feldkirch  08:12

Op het moment dat ik uitstapte reed de Railjet (RJ) naar Wenen het station al binnen. Hier geen tijd voor foto's dus.

RJ 161

Feldkirch  08:15

Bludenz  08:28

Langen am Arlberg  08:54

St. Anton am Arlberg 09:05

Landeck-Zams  09:29

Imst-Pitztal  09:42

Ötztal  09:53

Innsbruck Hbf  10:22

Salzburg Hbf  12:08

Linz Hbf  13:14

St. Pölten Hbf  14:02

Wien Meidling  14:26

Aankomst Wien Hbf  14:30

Een lange reis in zo'n Railjet. Jammer dat de zetels in de tweede klasse niet verstelbaar zijn, want dat voel je na een poos toch in je rugspieren. Het eerste deel van de route verloopt recht door de Arlbergregio, wat het een mooie Alpenrit maakte met veel sneeuw. 

Na Innsbruck gepasseerd te hebben, komen we op de hogesnelheidslijn tot Wörgl. Hier stopt de trein niet en neemt hij de spoorlijn naar Rosenheim (Duitsland). Net voor Rosenheim slaat de trein af naar Salzburg. De Railjets van Innsbruck naar Salzburg rijden dus via Duitse grond, maar worden niet aanzien als een internationale reis, wat wel voor zich spreekt. Er bestaat een Oostenrijkse spoorlijn van Innsbruck, via Zell am See, Schwarzach - St. Veith en Bischofshofen naar Salzburg, maar deze is veel trager, waar een hogesnelheidstrein als de Railjet niet veel aan heeft. Bovendien moet er dan kopgemaakt worden in Salzburg als hij zijn route verder wil zetten richting Wenen.

In Salzburg worden we gekoppeld aan een andere Railjet van München naar Boedapest. In Wenen zal dit deel weer losgekoppeld worden en solo verder rijden naar Boedapest.

Vanaf Attnang - Puchheim, een stad tussen Salzburg en Linz, waar de Railjet geen halt houdt, berijden we opnieuw de hogesnelheidslijn en dit tot Wenen, met gedeeltes tussenin waar er niet echt hard gereden mag worden. De Railjet mag volgens het boekje maximaal 230 km/h rijden, maar zou 250 km/h kunnen halen. Enkele gedeeltes van de hogesnelheidslijn zijn dan ook uitgerust voor snelheden tot 250 km/h.

Het valt me op dat hoe korter we bij Wenen komen, hoe voller de Railjet is; vanaf St. Pölten moeten er zelfs heel wat reizigers rechtstaan. In station Meidling stapt zeker de helft al uit en in het centrale station de rest, want dit is de eindhalte van ons treingedeelte.

Het centrale station van Wenen is pas sinds december 2015 écht in dienst genomen. Er stopte wel al treinen, maar de meeste hogesnelheidstreinen kwamen voor december in het Weststation. Ik moest er niet lang over nadenken: dit is het modernste station waar ik al geweest ben. Als je de roltrap van het perron naar beneden neemt, voel je meteen de verwarming in de hoofdgang, die meer dan gewenst is. Ook de moderne informatieschermen zijn talrijk aanwezig; je kan er nauwelijks naast kijken. Wat zeer jammer is: ik heb hier maar een drie kwartier voor mijn trein naar Praag alweer vertrekt. Tijd voor de stad zelf had ik al helemaal niet. Maar ik wist wel zeker dat ik nog meerdere keren zou terugkomen naar Wenen, wat ik in juli dit jaar dan ook al gedaan heb.

Net na aankomst in Wien Hauptbahnhof. Rechts staat het uiteinde van de Tauruslocomotief van de Railjet waar ik zonet uitgestapt ben.

De moderne informatieschermen waar ik het over had. Op elk perron zie je dit 6 keer, 3 per spoor dus. Op de schermen links wordt de treinsamenstelling afgebeeld.

Een Railjet komende van Praag, met eindbestemming Graz. Deze draagt de blauwe kleur, die ook past bij de huisstijl van de Tsjechische spoorwegen. De trein is dan ook eigendom van de České dráhy (ČD), de Tsjechische spoorwegen. In zo een trein vervolgde ik dus mijn reis.

Links diezelfde Railjet, rechts een regionale trein (Reihe 5047). Ik vermoed dat deze pendelt tussen Wenen en Marchegg en/of Bratislava.

Een ICE-T van de Duitse spoorwegen die het station net verlaat. De ICE's uit Wenen rijden via Linz, Passau en Nürnberg naar Frankfurt en eventueel verder naar Dortmund of Hamburg. Deze gaat tot Dortmund.

Goed, het is dus alweer tijd om verder te reizen, naar Praag dus.

RJ 78

Wien Hbf  15:09

Breclav  16:07

Brno hl.n.  16:38

Ceska Trebova  17:38

Pardubice hl.n.  18:12

Aankomst Praha hl.n.  19:08

Ik zat bij vertrek in het laatste rijtuig van de trein, en daar zat ik rustig. Meer nog: we zaten er met twee. Dat verbaasde me sterk. Na Breclav werd het wat drukker, en vanaf Brno zat de wagon zo goed als vol. Maar vanaf Pardubice zat ik weer bijna alleen. In Praag stapte er toch veel volk uit de trein, dus ik had gewoon goed gekozen om achteraan te gaan zitten.

Doordat er bijna niemand op de trein zat, had ik de gelegenheid om het interieur van een Railjet te fotograferen. Zoals eerder gezegd zijn de zetels niet verstelbaar. Van beenruimte heb ik niet te klagen. Het interieus in de Railjets van de ÖBB ziet er nagenoeg hetzelfde uit, alleen is het blauw daar vervangen door zwart en een beetje rood.

De Railjet die mij van Wenen tot Praag gebracht heeft. Hij reed nog eens terug tot Brno.

Na even langs mijn hotel gepasseerd te zijn, trok nog voor een paar uur de stad in. Maar niet voor lang, want de wekker zou om 5 uur afgaan, want ik moest mijn trein naar Dresden halen. Helaas geen goede foto's, want het was te donker. Die hebben jullie in de toekomst, als ik nog eens naar Praag ga, nog tegoed van mij...

Zaterdag, 13 februari 2016

Wekker om 5 uur dus en dan zo snel mogelijk richting metro. Om 6 uur was ik al op het centrale station van Praag. In Tsjechië is het de gewoonte, net zoals bijvoorbeeld in Frankrijk, om het spoor waarop een trein vertrekt slechts 20 minuten op voorhand aan te kondigen. Daarom heb ik nog een twintigtal minuten met een hoop andere reizigers staan wachten voor het grote elektronische display in de stationshal. Tot plots... EuroCity 178 naar Hamburg (via Ústí, Dresden en Berlijn) op spoor 6!

Rijtuigen van de ČD, met opschrift "In samenwerking met: DB Bahn"

EC 178

Praha hl.n.  06:27

Praha-Holsevice  06:36

Ústí nad Labem hl.n.  07:43

Děčín hl.n.  08:00

Aankomst Dresden Hbf  08:44

De trein bestond volledig uit coupés voor zes personen. Wel handig, want daarin kan je het licht uitdoen. Om te slapen? Neen, zo werkt dat niet bij mij. Om beter naar buiten te kunnen kijken natuurlijk! De route tot Dresden verloopt doorgaans langs de Elbe. Vanaf Děčín wordt het dan ook nog eens heuvelachtig. Deze spoorlijn is zeker de moeite waard om eens gedaan te hebben!

Jammer van de weerspiegeling op de foto, maar hier is dat heuvelland goed te zien. De foto is genomen tussen  de stations Dolní Žleb in Tsjechië en Schöna in Duitsland.

In Dresden werd deze Tsjechische locomotief van het type 371 vervangen door een Duitse BR 101.

Een dik half uur heb ik in Dresden voor mijn volgende trein vertrekt: een 'banale' IC-trein van Dresden naar Keulen. Deze rijdt via Leipzig, Maagdenburg, Hannover en het Ruhrgebied. Ik neem hem slechts tot Leipzig. Hij bestond uit een set IC-rijtuigen van DB en werd geduwd door een BR 101.

IC 2048

Dresden Hbf  09:20

Dresden-Neustadt  09:27

Riesa  09:57

Aankomst Leipzig Hbf  10:28

In Leipzig een snelle overstap, naar de trein die klaar stond op het andere spoor aan datzelfde perron. Dit betreft een ICE-T van Leipzig naar de luchthaven van Frankfurt, waarin ik meereis tot Fulda.

ICE 1640

Leipzig Hbf  10:35

Erfurt Hbf  11:20

Eisenach  11:49

Bad Hersfeld  12:18

Aankomst Fulda  12:43

Tussen Leipzig en Erfurt doet deze trein nog slechts 45 minuten. Da's nieuw! In december 2015 is de hogesnelheidslijn tussen Leizpig/Halle(Saale) en Erfurt geöpend. Ze is uitgerust voor snelheden tot 300 km/h met ETCS als treinbeïnvloedingssysteem. Deze spoorlijn halveert de reistijd tussen Leipzig (of Halle) en Erfurt. Omdat voorlopig enkel de ICE-T's ETCS hebben en deze slechts 230 km/h halen, zal de reistijd in de toekomst waarschijnlijk nog enkele minuten verkorten. Eind 2017 zal er nog een hogesnelheidslijn geopend worden: Erfurt - Bamberg. Deze beide hogesnelheidslijnen, behorende tot het VDE 8 (Verkehrsprojekt Deutsche Einheit), zullen de reistijd tussen Berlijn en München verkorten van ongeveer 6 uur tot ongeveer 4 uur. Kort na de opening hiervan zal ik dan ook proberen een reis te maken tussen deze beide metropolen.
Fulda is een belangrijk knooppunt in het Duitse hogesnelheidsnetwerk. Het ligt langs de hogesnelheidslijn tussen Hannover en Würzburg, waarop treinen van Hamburg en Berlijn naar Frankfurt, Stuttgart en München rijden. Ook de verbinding van Leizpig naar Frankfurt, waarvan ik gebruik maak tot Fulda, passeert hier. Ik stap hier over op een andere ICE uit Hamburg naar München.

Een ICE 1 van Berlijn naar München. Deze rijdt via Frankfurt en Stuttgart en zal iets meer dan een uur later dan mijn trein aankomen in München. Slechts 5 minuten later komt mijn trein, ook een ICE 1, op dit spoor aan.

ICE 787
Fulda  12:56
Würzburg Hbf  13:29
Nürnberg Hbf  14:27
Ingolstadt Hbf  15:01
Aankomst München Hbf  15:41

In München heb ik dan 12 uur de tijd om wat rond te hangen. Ik heb vooral rondgetoerd rond de stad, minder in de stad zelf, omdat ik enkele maanden voordien ook nog in het stadscentrum van München was. Er was op dat moment trouwens een veiligheidsconferentie in het stadscentrum van München aan de gang, waarbij ook de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken John Kerry aanwezig was. Hierdoor was de politie massaal aanwezig in de stad en de sfeer vond ik minder goed dan gewoonlijk.

Links de ICE 1 die ik genomen heb van Fulda tot München. Rechts een Wittenberger Kopf die deelt uitmaakt van een  RegionalExpress naar Nürnberg. Uiterst rechts zijn nog rijtuigen van de München - Nürnberg - Express zichtbaar.

Een BR 423 in de kelder van het centrale station van München als S6 van Tutzing naar München Ost.

Eindelijk eens een ÖBB Railjet ietwat goed op beeld! Deze gaat van München naar Wenen. "Wenen, alsof het gisteren was!" Inderdaad, het was gisteren...

Links een BR 111, rechts een ICE 3 (BR 403).

Een S8 aan zijn terminus: München Flughafen. Hier keert hij eenvoudig terug naar de binnenstad en zo verder naar Herrsching. Kort na het nemen van deze foto, viel mijn smartphone zonder stroom. Helaas geen foto's verder... Vervelend om zonder smartphone verder te moeten, tot ik hem op de trein heb kunnen opladen.

Zondag, 14 februari 2016

Na een heel rondje gedaan te hebben met de S-Bahn in de hoofdrol, was ik om half drie 's nachts weer aan het centraal station. Mijn ICE naar Stuttgart vertrok rond half vier. Tijd om nog net voor sluitingstijd van de Burger King even binnen te springen. Gezond klinkt anders, maar als er honger heerst, moet deze bestreden worden. Hier was er weinig andere keus. Toen ik op het perron kwam, stond de ICE 3 er al, maar hij was nog niet toegankelijk. We stonden slechts met 10 op het perron te wachten, en ik was één van die gekken die erbij stond...

ICE 616

München Hbf  03:25

München-Pasing  03:33

Augsburg Hbf  03:57

Ulm Hbf  04:40 +10

Aankomst Stuttgart Hbf  05:37 +10

Slapen zat er niet echt in tijdens de rit, wel wat gerust om krachten op te doen om de avond te halen. De vertraging was trouwens te wijten aan een reiziger van vreemde origine die geen geldig vervoersbewijs had, noch een identiteitsbewijs kon voorleggen. De tussenkomst van de poltie heeft in Ulm dan ook 10 minuten geduurd. De politie heeft hem meegenomen voor verdere afhandeling van de zaak. Dit is trouwens de eerste vertraging, na drie dagen volledig stipt gereden te hebben. Die 10 minuten vertraging betekende voor mij 10 minuten langer uitrusten, waar ik niet rouwig om was.

In Stuttgart heb ik wat met de Stadtbahn rondgereden, met als doel wat bouwwerven van Stuttgart 21 te gaan bekijken en de vordering sinds mijn laatste bezoek te achterhalen.

Eindstation Botnang voor de Stadtbahnlijnen U2 en U9.

S-bahnhof Feuerbach, wat een belangrijke bouwwerf is voor het project Stuttgart 21. In mijn volgende blogbericht zal ik het hier uitgebreid over hebben.

Na 4 uur Stuttgart, ging ik verder naar Frankfurt. Tussen Stuttgart en Mannheim nam ik een ICE 3 die onderweg was van München naar Dortmund, tussen Mannheim en Frankfurt een ICE 1 die onderweg was van Basel naar Berlijn. Weinig beleefd in de trein, want ik heb nog wat nachtrust proberen in te halen.

ICE 612

Stuttgart Hbf  09:51

Aankomst Mannheim Hbf  10:28

ICE 372

Mannheim Hbf  10:32

Frankfurt(Main) Hbf  11:08

In Frankfurt was ik om de Stadtbahn te verkennen. Deze is namelijk sinds kort volledig te berijden in Train Simulator en dus kende ik alles uit de virtuele realiteit, maar ik wou het natuurlijk eens in het echt gaan berijden. In 2012 heb ik dat al eens gedaan, maar die herinneringen zijn te oud om de realiteit te vergelijken met het spel.

Hausen, eindpunt aan de U7.

Oberursel Hohemark, eindpunt aan de U3. Dit is de Stadtbahnhalte die het verst verwijderd is van de Frankfurtse binnenstad.

Die 5 uren vlogen voorbij, en toen werd het tijd om maar eens naar huis te gaan. Een ICE 3M (BR 406) van Frankfurt naar Amsterdam tot Keulen, vandaar de Thalys Dortmund - Parijs tot Luik. Als laatste een AM80 Break als L-trein naar Landen, waar dit verhaaltje eindigt.

ICE 122

Frankfurt(Main) Hbf  16:29

Frankfurt(Main) Flughafen Fernbahnhof  16:43

Aankomst Köln Hbf  17:39

Thalys 9484

Köln Hbf  18:43

Aachen Hbf  19:23

Aankomst Liège-Guillemins  19:46

L 5190

Liège-Guillemins  20:08

Ans  20:16

Bierset-Awans  20:20

Fexhe-Le-Haut-Clocher  20:25

Momalle  20:28

Remicourt  20:32

Waremme  20:37

Aankomst Landen  20:48

Op de trein weinig anders gedaan dan gerust, en toen ik thuis kwam ook niet veel anders. Er zal alweer een korte nacht volgen, want de ochtend nadien moest ik naar de les in Diepenbeek.

Volgende trip waar ik verslag van breng is een daguitstap naar Stuttgart, waar alles draait om het (te?) dure project Stuttgart 21. Deze uitstap heb ik op 23 april dit jaar gemaakt.