Woensdag, 3 mei 2017
We waren dus gebleven aan de grensovergang Italië - Slovenië ter hoogte van Gorizia en Nova Gorica. Het station van Noca Gorica ligt slechts een tiental meter van Italië verwijderd.
Deze beide treinen stonden in het station toen ik aankwam. De onderste bleek achteraf mijn trein te zijn. Echter was dat niet of niet goed aangegeven. Misschien werd het omgeroepen, maar ik versta geen Sloveens.
 |
| En toen deze trein het station ook binnengereden kwam, was het even helemaal onduidelijk... |
Al snel valt op dat er geen bovenleiding hangt in dit station: alles rijdt hier op diesel. Dit wordt dus de eerste, maar trouwens ook de laatste dieseltrein van mijn hele reis.
Ook al ben je slechts een tiental meter van Italië verwijderd, je merkt dat je niet meer in Italië bent: een halve liter cola kostte me in het station slechts 80 eurocent!
Om van hieruit naar Ljubljana te reizen, moest ik één keer overstappen:
Nova Gorica 15:30
Sempeter pri Gorici 15:34
Volcja Draga 15:38
Okroglica 15:41
Prvacina 15:45
Dornberk 15:48
Steske 15:50
Branik 15:55
Stanjel 16:06
Kopriva 16:11
Dutovlje 16:14
Kreplje 16:18
Aankomst Sežana 16:26
Onderweg een prachtig heuvellandschap gezien, helaas geen foto's. Wel uit het volgende tussenstation:
 |
| Links de elektrische Desiro richting Ljubljana, rechts de dieseltrein van en naar Nova Gorica. |
 |
| Station Sežana. In dit station hing dus weer een draad boven de sporen en er ligt daarnaast ook een bijzonder groot goederenstation. |
LPV 2615 Sežana - Ljubljana SŽ 312 (Desiro)
Sežana 16:50
Povir 16:56
Divaca 17:00
Gornje Lezece 17:11
Pivka 17:23
Prestranek 17:30
Postojna 17:37
Rakek 17:48
Planina 17:53
Logatec 18:00
Borovnica 18:18
Preserje 18:23
Notranje Gorice 18:26
Brezovica 18:30
Ljubljana Tivoli 18:35
Aankomst Ljubljana 18:38
In deze trein nam ik plaats recht achter de bestuurder, waardoor ik via de glazen wand de route kon mee volgen over de hele lengte.
Bij aankomst in Ljubljana ben ik meteen een biljet voor de dag nadien gaan kopen: Ljubljana - Zagreb kost namelijk 9 euro. Op die manier spaarde ik een dag op mijn InterRail-pass uit en duur kan je dat moeilijk noemen; één dag op m'n pass kost ongeveer 25 euro en ik had - wat treinreizen betreft - enkel Ljubljana - Zagreb op de planning staan die dag. Om even een tussenbalans te geven: 4 van de 10 dagen op mijn InterRail-pass zijn nu opgebruikt.
 |
| Het station van Ljubljana is nogal onpraktisch ingericht. Ik sta hier ongeveer voor de wacht- en lokettenzaal en de bistro van het station, maar de enige tunnel onder de sporen ligt daar ergens helemaal achteraan. Je moedigt hier natuurlijk heel wat spoorlopers mee aan en die je zie je ontzettend veel aan deze kant van Europa. |
 |
| Een foto van deze trein enkel om het probleem van graffiti aan te kaarten in Slovenië. Volgens mij wordt er zelfs niet eens graffiti van de treinen gehaald, want het lijkt alsof die er al zo lang op zit dat het begint te verkleuren. En geloof me: er rijden nauwelijks treinen zonder graffiti rond in dit land. |
Hoewel het de hoofdstad van Slovenië is, is het stadscentrum echt niet zo groot. Ik denk dat je de stad qua omvang kan vergelijken met bijvoorbeeld Leuven, alleen zijn de buitenwijken uitgestrekter en ligt het aantal inwoners in de stedelijke agglomeratie fors hoger.
Spectaculair is het stadje niet, maar wel aangenaam om rond te lopen. Morgenvroeg gaat de reis verder naar Zagreb.
 |
| De Drakenbrug. Aan elke kant van de brug staan 2 draken, welke een symbolische betekenis hebben in de geschiedenis van de stad. |
 |
| Links het Franciscanenklooster, rechts het Urbancgebouw, beide gelegen aan het Preserenplein, wat ongeveer het bekendste en meest centrale plein van de stad is. Net achter mij ligt de bekende drievoudige brug, welke onmogelijk duidelijk op foto te zetten is. |
 |
| Daarboven ligt het kasteel van Ljubljana en daar liep ik dan ook naartoe. Met de nadruk op 'liep', want ik wou boven geraken voor het te donker was om een mooi uitzicht te hebben over de stad. |
 |
| En daar zijn we dan, volledig uitgeput en kort van adem na mijn looptraining. Deze foto is trouwens genomen ter hoogte van de funiculaire, die het stadscentrum met deze plaats verbindt, je ziet een gedeelte van de constructie links onderaan op de onderste foto. Ik ben trouwens alsnog te voet weer naar beneden gegaan, en dat ging - wat had u gedacht - een stuk vlotter. |
 |
| Een pleintje ter hoogte van de Schoenmakersbrug (niet op foto). |
 |
| Het hoofdgebouw van de plaatselijke universiteit. |
Donderdag, 4 mei 2017
 |
| Weer een 312 met een prachtig laagje "kunst" op. |
 |
| Links een Taurus van de SŽ , rechts een Pendolino van de SŽ (met een fikse vertraging aangekomen, en na kopmaken opnieuw vertrokken richting Maribor). Trouwens, deze reis zal ikzelf voor het eerst op een Pendolino zitten, maar dat is nog niet voor meteen. |
 |
| En ziehier mijn trein uit Zürich richting Zagreb en verder naar Belgrado, getrokken door twee Tauri van de SŽ. Deze zullen nog dienst doen tot Dobova, aan de grens met Kroatië. |
Misschien eerst een woordje uitleg over de trein die ik neem, want die heeft nogal een ingewikkeld parcours achter de rug vooraleer hier aangekomen te zijn:
In Zürich vertrekken Nightjet 465 (Zürich - Graz, met autotransport van Feldkirch tot Graz) en EuroNight 40465 (Zürich - Zagreb) samen door Oostenrijk via Feldkirch, de Arlbergbahn en de Salzburg-Tiroler-Bahn tot Schwarzach-St. Veit. Hier worden beide treinen gesplitst: NJ 465 rijdt op z'n eentje verder naar Graz, EN 40465 wordt gekoppeld aan een Servisch rijtuig dat verder door zal rijden naar Beograd/Belgrado en de trein krijgt vanaf dat moment het nummer EN 415. Vreemd dat men dan nog van een EuroNight spreekt, want de trein start zijn reis rond 4u 's morgens en komt aan rond 17u op zijn eindbestemming Belgrado; een nachtje doorslapen zit er dus niet echt in.
In het Oostenrijkse Villach, kort voor de grens met Slovenië, wordt de trein opnieuw versterkt met twee Servische rijtuigen om de ochtendpendelaars ook wat plaats te gunnen. Deze trein rijdt dan verder via Ljubljana tot Zagreb, waar de Kroatische EuroNight-rijtuigen dan worden afgekoppeld en nog wat meer Servische zitrijtuigen worden aangekoppeld. EN 415 rijdt vanaf dan gewoon verder tot z'n eindbestemming, enkel met zitrijtuigen aan de haak.
De trein verandert van locomotief in: Buchs, Schwarzach-St. Veit, Villach, Dobova en Sid. In de eerste drie stations wordt eveneens ook kop gemaakt.
EN 415 Schwarzach-St. Veit - Beograd (met EN 40465) SŽ 541 tot Dobova en HŽPP 1142 vanaf Dobova met Servische zitrijtuigen en Kroatische slaap-, lig- en zitrijtuigen
Ljubljana 08:25
Zidani Most 09:17
Sevnica 09:33
Krsko 09:46
Aankomst Dobova 09:57
Vertrek Dobova 10:12 +14
Aankomst Zagreb Glavni Kolod. 10:43 +17
Op de trein wordt er steeds omgeroepen in drie talen: Sloveens, Kroatisch en Duits. Dat is wel te verstaan, omdat de trein dan ook door Oostenrijk, Slovenië en Kroatië rijdt, maar vreemd is dat men niet in het Engels omroept. Duits is dan misschien ook beter begrepen dan Engels aan deze kant van Europa.
In Slovenië rijden de treinen normaliter links, net zoals in Italië, maar in Kroatië rechts. Ook al ligt de grens met Kroatië pas na Dobova, men rijdt al vanaf Zidani Most rechts. Het landschap onderweg was absoluut de moeite om wakker te blijven. Eigenlijk geldt dat wel ongeveer voor alle spoorlijnen die ik bereden heb in Slovenië.
En dan komt de grenscontrole in Dobova zelf (waar ook van locomotief gewisseld wordt), want Kroatië maakt geen deel uit van de Schengenzone. Volgens onze overheidsdienst buitenlandse zaken volstaat het om enkel mijn identiteitskaart te tonen bij de controle, maar de beambten hadden blijkbaar toch wat problemen bij het lezen van die kaart. Alle overige reizigers gebruikten volgens mij een internationaal paspoort, omdat dat vermoedelijk een stuk vlotter is bij zulke controles, maar ik dus niet. En het resultaat van die moeizame controle van mijn identiteitskaart vertaalt zich in een kwartier vertraging. Een aangename ervaring was dat niet voor mij, aangezien er 5 agenten langs me stonden te kijken op mijn identiteitskaart alsof ik Europees geseind stond. Uiteindelijk bleek het dan toch in orde, al betwijfel ik of het hen gelukt is mij te controleren.
Na nog een kleine overwegstoring, komen we aan in de Kroatische hoofdstad en ik verwachtte hier toch wel een groot station...
Nog een woordje over het probleem spoorlopen in Oost-Europa: het probleem kan verklaard worden doordat er te weinig voorzieningen zijn om de sporen over te steken zoals hier in Zagreb of eerder in Ljubljana, maar ook het feit dat niemand er iets over zegt, ook niet het spoorwegpersoneel. Reizigers beseffen het gevaar hierdoor waarschijnlijk niet en als niemand hen vertelt dat het niet mag, dan mag het volgens hen gewoon. Campagnes tegen spoorlopen zal je hier ook niet snel tegenkomen. Worden hier eigenlijk ooit mensen bestraft voor spoorlopen? Waarschijnlijk ook niet. Dan doen wij het in België helemaal zo slecht nog niet.
Je kan het ook langs de andere kant bekijken: misschien overdrijven we wel een beetje in België als we een spoorloper zien. Niet in het streng bestraffen van spoorlopen, maar qua aanpak als er een spoorloper gesignaleerd wordt. Bij de minste verdenking van spoorlopers wordt het treinverkeer opgehouden of moet men de procedures voor voorzichtig rijden toepassen. Het is nu ook weer niet zo dat er zó verschrikkelijk veel doden vallen in Oost-Europa door spoorlopen, althans niet bij mijn weten en al die veiligheidsprocedures heb je hier waarschijnlijk ook niet. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat spoorlopen goed te keuren valt, maar wel dat onze aanpak misschien té streng is en eigenlijk weinig uithaalt. Zijn al die uren vertraging het dan nog wel waard? Hier denken ze daar duidelijk anders over dan bij ons.
De namiddag bracht ik natuurlijk in de stad zelf door:
Bij deze foto hoort toch wel een verhaaltje: toen ik vanmiddag op hotel kwam, zag ik op nagenoeg elke Kroatische zender een soort van 'Breaking News'-uitzending met daarin een aantal ministers, waaronder ook de premier. Blijkbaar speelde dat zich allemaal af in dat gebouw waaraan die vlaggen hangen. Omdat ik dus een poging deed om die kerk goed op foto te krijgen (ja, dat was dus echt niet eenvoudig om aan deze foto te geraken: exacte positie zoeken, bukken...), stond ik nogal verdacht dicht tegen dat gebouw, waar die ministers nog aanwezig waren. Er was vrij veel politie op het plein, maar er was niets afgebakend; men kon dus gewoon overal op het plein en daarrond lopen. Maar volgens één politie-agent gedroeg ik me heel bizar. Waarschijnlijk omdat ik jong ben, alleen op pad ben en vrij lang in de buurt van dat gebouw stond. Hij vroeg me wat ik aan het doen was en ik zei dan ook dat ik een foto probeerde te maken. Hij geloofde me wel, zeker omdat ik geen Kroatisch sprak, maar vroeg me toch om alsnog ergens anders te gaan staan, uit vrees dat ik slechte bedoelingen had (lees: dat ik een aanslag wou plegen). Om maar even te illustreren: ook hier heeft men in deze tijden angst van aanslagen, ook al zijn er zelfs in de buurt van Kroatië nog geen aanslagen geweest.
Na de toerist uitgehangen te hebben, ben ik naar een shopping center (Arena Centar) gegaan en heb me daar nog beziggehouden tot de zon onder was. Op het balkon aan de Food Corner zat ik geweldig: mooi zicht, nog steeds aangename temperatuur en ik heb zelfs een zonsondergang kunnen zien. Ik dacht hiervan een foto genomen te hebben, maar ik vind deze helaas niet meer.
Met de tram nog een tourtje door de stad gemaakt en dat was het dan weer wat Zagreb betreft. De reis gaat 's anderendaags verder richting Boedapest, waar ik dan twee nachten verblijf.
 |
| EN 415 bij aankomst in Zagreb, getrokken door een type 1142 van de HŽ (Kroatische spoorwegen). |
 |
| Dit is één van de EuroNight-rijtuigen, welke hier hun eindhalte hebben. Achteraan zie je dan ook een rangeerlocomotief die deze rijtuigen zal wegslepen. |
 |
| En hier zie je een rangeerlocomotief die zonet aangereden komt met extra zitrijtuigen. Nog voor ze aangekoppeld zijn, trekken de reizigers de deuren al open en springen ze erop, om zeker te zijn dat ze een zitplaats hebben. Zoiets zou ontoelaatbaar en ondenkbaar zijn bij ons door het gevaar op ernstige verwondingen, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Ook spoorlopen is hier een geweldig groot probleem. |
 |
| Dit is het centrale station van de grootste stad van het land. Het station telt welgeteld 5 perronsporen. |
 |
| Als je dan iets verder naar achter loopt op datzelfde perron, krijg je deze foto. Op de sporen 4 en 5 links, stoppen vooral stoptreinen die hier hun eindhalte hebben De treinen uit het oosten stoppen dan aan deze kant van het perron, de treinen uit het westen aan de andere kant, zodat er 2 treinen op één perronspoor passen.. De doorgaande treinen stoppen vooraan op de sporen 1 tot 3. Achteraan zie je heel wat mensen het spoor oversteken. Uiteraard is dat niet toegestaan, maar omdat er geen tunnel is aan deze kant van het perron, is het veel korter om hier even de sporen over te steken. Minder dan de helft van de reizigers gebruikt dan ook die tunnel. |
Je kan het ook langs de andere kant bekijken: misschien overdrijven we wel een beetje in België als we een spoorloper zien. Niet in het streng bestraffen van spoorlopen, maar qua aanpak als er een spoorloper gesignaleerd wordt. Bij de minste verdenking van spoorlopers wordt het treinverkeer opgehouden of moet men de procedures voor voorzichtig rijden toepassen. Het is nu ook weer niet zo dat er zó verschrikkelijk veel doden vallen in Oost-Europa door spoorlopen, althans niet bij mijn weten en al die veiligheidsprocedures heb je hier waarschijnlijk ook niet. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat spoorlopen goed te keuren valt, maar wel dat onze aanpak misschien té streng is en eigenlijk weinig uithaalt. Zijn al die uren vertraging het dan nog wel waard? Hier denken ze daar duidelijk anders over dan bij ons.
De namiddag bracht ik natuurlijk in de stad zelf door:
 |
| Het Ban Jelicicaplein, wat het centrale punt van de stad moet zijn. Achter de gebouwen rechts gaat het steil omhoog en ga je richting bovenstad (het Middeleeuwse stadsgedeelte), waar de meeste toeristische trekpleisters zich bevinden. Het overige gedeelte van de stad is "nieuw" en moderner. Ik heb beide stadsgedeeltes gezien, maar heb enkel foto's genomen in de bovenstad, ook wel Gradec genoemd. |
 |
| De kathedraal van de stad. |
 |
| De Dolacmarkt. Hier is het elke dag markt, maar voor de markt van vandaag was ik blijkbaar net te laat. In de lucht hangen al wat hongerige beesten klaar om de restjes mee te graaien. |
 |
| Het Sint-Marcusplein met de Sint-Marcuskerk. |
 |
| Een foto van aan de rand van de bovenstad. De foto is genomen langs een lift naar die straat rechts beneden op de foto. |
 |
| Het nationaal theater |
 |
| Dit is een soort voortuin van het stationsgebouw, wat dat grote gebouw aan de overkant is. Maar eigenlijk is het meer dan dat: het park strekt zich ver uit in de lengte en verbindt het station met het Ban Jelicicaplein. De temperatuur was rond 18°C, dus ideaal om hier even te blijven zitten. |
 |
| Dit is het kerkhof van Zagreb. Je zit hier maar een heel kleine fractie van het gehele domein, maar het is ongelofelijk goed onderhouden en mooi gelegen, vooral die heuvels maken het helemaal af. |
Met de tram nog een tourtje door de stad gemaakt en dat was het dan weer wat Zagreb betreft. De reis gaat 's anderendaags verder richting Boedapest, waar ik dan twee nachten verblijf.
Vrijdag, 5 mei 2017
Na toch wat uitgeslapen te hebben, stond ik om 9u30 weer aan het station, dit keer in regenweer. De trein zou dan ook om 9u30 moeten aankomen, komende uit Rijeka. Maar er stond me een ietwat onaangename verrassing te wachten: volgens een medewerker van de Kroatische spoorwegen rijdt er helemaal geen rechtstreekse trein naar Boedapest vandaag door werken aan het spoor. Er stond wel een elektrisch motorstel (type 6112) op spoor 2 geafficheerd als trein naar Boedapest, maar die trein kon onmogelijk tot Boedapest rijden. Volgens die man moest ik in deze trein stappen en later overstappen, maar ik begreep er niks van, want hij sprak bijna geen woord Engels of een andere taal die ik begreep.
Kort nadat ik in die trein gestapt was, kwam er een andere trein toe op spoor 3, die mij meer leek op de trein die naar Boedapest zou moeten. En normaal zou het ook deze trein geweest zijn, maar iedereen moest afstappen en overstappen op de trein waar ik nu op zat. Ik voelde me dus wel vrij safe dat ik op de juiste trein zat. En we vertrokken ook op het voorziene uur in de juiste richting.
Vervangtrein IC 205 Rijeka - Osijek (met rijtuigen richting Budapest-Keleti als IC 815) HŽ serie 6112
Zagreb Glavni Kolod. 10:03
Dugo Selo 10:21
Aankomst Vrbovec 10:32
En toen stapte letterlijk iedereen opeens uit, zonder enige aankondiging door de luidsprekers. De dagelijkse pendelaars wisten dus duidelijk wel wat er gaande was. Alleen ik en een ander groepje waarvan ik zag dat ze ook met InterRail-passes reisde bleven eerst zitten, maar we stapten uiteindelijk ook af en volgden de grote bende. Ze verdeelden zich spontaan over 4 reisbussen. En vanaf dat moment begreep ik het natuurlijk: er zijn hier grote spoorinfrastructuurwerken aan de gang waardoor er geen treinen konden rijden. Na vijfentwintig minuten rijden komen we aan bij de eerstvolgende halte die onze trein had moeten bedienen: Krizevci.
 |
| Een Hongaarse locomotief (type 433) met Hongaarse rijtuigen in het station van Krizevci. Dat begint er al meer op te lijken. Wat die Tsjechische rijtuigen daarlangs doen, weet ik niet. |
Normaal doet deze locomotief enkel dienst tussen Gyekenyes en Boedapest, maar om tijd te sparen werd aan de grens niet gewisseld van locomotief. De trein moet nog maar heel kort geleden hier aangekomen zijn, want de locomotief moest nu nog van kant verwisseld worden, wat ons natuurlijk een fikse vertraging bezorgt, want we hadden natuurlijk al heel wat vertraging opgelopen door die busreis.
Normaal zou het treingedeelte voor Osijek in het volgende station, Koprivnica, afgekoppeld worden, maar ook hier wordt tijd gewonnen door de reizigers over te laten stappen op een andere trein die klaar zou staan in Koprivnica. Dat betekent dat de reizigers van Rijeka naar Osijek nu 4 keer moeten overstappen (in Zagreb, Vrbovec, Krizevci en Koprivnica), terwijl dat anders een rechtstreekse verbinding is. In Koprivnica vond er dan ook nog een snelle grenscontrole plaats door de Kroatische instanties, want dat was de laatste halte voor Hongarije.
Tussen de beide grensstations in, nog voor de grens zelf, werd er opeens een noodrem bediend. Niet door een reiziger, maar door de bestuurder bleek achteraf. Reden was een gestoorde overweg, want kort na de noodremming merkte ik dat we over een overweg reden waarvan de slagbomen nog geopend waren. De bestuurder heeft dus alert gereageerd, want zoiets is volgens mij moeilijk te zien, of een ander veiligheidssysteem heeft hier zijn dienst bewezen. Heel kort daarna kwamen we bij de grens, welke duidelijk zichtbaar was aan dat nieuwe, befaamde hek rondom het oostelijke deel van Hongarije, gebouwd in opdracht van de Hongaarse eerste minister Orbán.
In Gyekenyes, het eerste station na de grens, was er een half uur tijd voorzien voor een locomotiefwissel (vandaag dus niet) en opnieuw een grenscontrole, nu door de Hongaarse politie. Dat ging allemaal vlot, maar omdat de sectie voor ons enkelsporig was en wij met vertraging reden, moesten we alsnog een lange tijd wachten tot een andere trein het station was binnengereden. Mijn laatste hoop om op tijd in Boedapest aan te komen, was bij deze dan ook verdwenen, en terecht bleek achteraf.
IC 815 Krizevci - Budapest-Keleti MÁV type 433 met MÁV IC-rijtuigen
Krizevci 10:52 +27
Koprivnica 11:21 +31
Gyekenyes 12:11 +25
Csurgo 12:23 +25
Somogyszob 12:39 +27
Kaposvar 13:22 +27
Dombovar 14:05 +23
Pincehely 14:37 +23
Sarbogard 14:59 +24
Aankomst Budapest-Kelenföld 15:58 +27
Aankomst Budapest-Keleti 16:14 +44
Voor de duidelijkheid: de trein krijgt nummer IC 815 normaal pas in Koprivnica wanneer hij afgekoppeld wordt van het andere deel richting Osijek, maar door de werken liep dat hier dus anders.
In Dombovar werden nog rijtuigen aangekoppeld die uit Pécs kwamen. Door die koppeling snel af te ronden, konden we een paar minuten vertraging goedmaken, maar tussen de beide stations in Boedapest zelf hebben we ontzettend veel tijd verloren, geen idee waarom. We stonden meer stil dan dat we reden. Bij aankomst heb ik natuurlijk meteen dit beroemde station geïnspecteerd en wat plaatjes gemaakt:
Even toegeven dat ik doodop was, ook al was het nog maar net 17u voorbij. Ik ben niet lang in het station gebleven en snel naar mijn hotel gegaan en ben dan gewoonweg in slaap gevallen tot 20u. Nu ja, ik was dan wel weer uitgerust en het was nogal vroeg om op hotel te blijven tot het dan echt tijd was om te gaan slapen, dus ben ik toch nog even de stad ingetrokken, want ook het weer was nog steeds aangenaam: iets warmer dan 20 °C. Maar niet veel later begon het dan hard te regenen, dus lang heeft het niet geduurd. Toch heb ik nog een aantal zaken kunnen bezichtigen:
Helemaal doorweekt stapte ik dan maar snel terug richting metro. Ik heb het toch meer dan uur uitgehouden in de regen, al hoopte ik dat dat 's anderendaags niet meer het geval zou zijn.
In Dombovar werden nog rijtuigen aangekoppeld die uit Pécs kwamen. Door die koppeling snel af te ronden, konden we een paar minuten vertraging goedmaken, maar tussen de beide stations in Boedapest zelf hebben we ontzettend veel tijd verloren, geen idee waarom. We stonden meer stil dan dat we reden. Bij aankomst heb ik natuurlijk meteen dit beroemde station geïnspecteerd en wat plaatjes gemaakt:
 |
| In de grote hal onder de koepel liggen vier perronsporen. Links staat een trein van en naar Tsjechië, rechts een Railjet van en naar Oostenrijk. |
 |
| Een wandeling in het duistere (en natte) stadspark was zowat het belangrijkste wat ik gedaan heb. Door het duister was er weinig mogelijkheid om te fotograferen, maar hier zie je de Vajdahunyadburcht die mooi verlicht is. Het regende op deze moment werkelijk pijpenstelen, maar daar merk je gelukkig niet al te veel van. |
 |
| Dit rad, net langs het stadspark gelegen, is een zandloper. Het duurt exact één jaar voor hij is doorgelopen. Hij wordt dan ook steeds om middernacht op 1 januari omgedraaid. Als je je even bedenkt dat we nu 5 mei zijn, lijkt het wel te kunnen kloppen. Jammer dat deze niet verlicht was. |
Zaterdag, 6 mei 2017
En wees maar zeker dat het beter weer was: 25 °C, helderblauwe hemel en daar zou het niet bij blijven. 32 °C werd voorspeld en die hebben we ook gekregen.
 |
| De grote synagoge van de stad, wat de 2e grootste ter wereld zou zijn |
 |
| Wat die gebouwen op de foto juist zijn, weet ik niet meer en kon ik ook niet meteen terugvinden. Ik kan wel vertellen dat deze foto genomen is op Ferenciek tere, een toch wel belangrijk plein van de stad. |
 |
| De grote markthal. Over de koppen lopen, dat is duidelijk. Veel producten gezien die ik totaal niet kende., dus als je iets culinair van de streek wil ontdekken moet je hier eens binnenspringen. |
 |
| De Donau met aan de overkant het heuvelachtigere stadsgedeelte Boeda. |
 |
| De vrijheidsbrug (of Szabadság híd in het Hongaars), welke ik zonet gebruikt heb om de Donau over te steken. Nu volgt een klim naar de top van de heuvel die je op de vorige foto zag om van een uitzicht over de stad te kunnen genieten. |
 |
| En hier heb je het dan. |
 |
| Weer beneden zien we dit beeld. Iets meer naar rechts, achter de bocht, staat de grotkerk, die ik blijkbaar op foto ben vergeten vast te leggen, helaas. |
 |
| Het oude koninklijke paleis. Onder meer het historisch museum is hier nu gevestigd, samen met nog andere culturele bezienswaardigheden. Onmogelijk om het beter op foto te krijgen dat dit, ik heb heel wat geprobeerd om zoveel mogelijk op één plaatje te krijgen en dit is het resultaat. |
 |
| De ambtswoning van de president. De wacht werd net afgewisseld, op gelijkaardige manier zoals de meesten dat kennen van Buckingham Palace in Londen. |
 |
| De Matthiaskerk, de mooiste kerk die ik deze reis ben tegengekomen. Helaas niet binnen kunnen kijken. Ook het plein rondom was ontzettend goed verzorgd, wat het beeld van de kerk ten goede komt. |
 |
| Deze foto is genomen vanop het Vissersbastion, wat ik zelf maar niet goed op foto kreeg door de grote omvang ervan. Maar deze foto vond ik wel de moeite: in de verte zie je het parlementsgebouw en andere belangrijke gebouwen die zo meteen nog eens aan bod komen. |
 |
| De Kettingbrug (Széchenyi lánchíd in het Hongaars) |
 |
| Dit is nog eens het koninklijk paleis, maar nu van beneden af. |
 |
| Trolleybussen heb je hier dus ook. Ik test er straks nog eentje, want ik heb nog maar één keer eerder op een trolleybus gezeten en dat was tussen Wuppertal en Solingen. Helaas verder geen foto's van trolleybussen meer. |
 |
| Országház, het parlementsgebouw. Kon ook onmogelijk volledig op de foto vanwege de grootte van het gebouw en de ruimte die slechts beperkt was (foto is genomen vanop de tramsporen zelfs) |
 |
| Het etnografisch museum |
 |
| En dit vind ik de mooiste foto van de dag. Rechts op de voorgrond nog eens het parlementsgebouw, in de achtergrond zie je het vissersbastion met de Matthiaskerk. Op het paard hier zit een zekere Ferenc II Rákóczi, een nationale volksheld. |
 |
| Als laatste nog, voor ik het stadsbezoek wat betreft cultuur aflsuit, de Sint-Stefanusbasiliek. Heel veel toeristen hier, al vond ik ze nu niet echt zó bijzonder. Wel is het de grootste kerk van Boedapest. |
 |
| Station Deli, in het westen van de stad. Hier is geen koepel of iets gelijkaardigs boven de sporen, wat voor mij het opvallendste kenmerk is aan dit station. |
 |
| Een Stadler FLIRT van de MÁV op station Keleti. |
 |
| Een Bombardier TRAXX locomotief van de MÁV. Deze doet dienst voor de GySEV/Raaberbahn tussen Boedapest en Sopron. De rijtuigen die erachter hangen zijn wel eigendom van de GySEV zelf. Helaas geen betere foto dan deze van deze trein. |
 |
| Deze Railjet heeft er zonet een heel lange route opzitten. Dit is de enige trein van Frankfurt/Main naar Boedapest en rijdt enkel op weekenddagen. Hij rijdt via Stuttgart, München, Salzburg en Wenen. Ik weet trouwens niet of deze verbinding nog bestaat; het zou kunnen dat er geen enkele Railjet meer rijdt tussen Frankfurt/Main en München. |
 |
| Een Alstom Metropolis metrostel op lijn M2 in station Keleti. Deze stellen rijden volgens mij ook op lijn M4, maar die heb ik geen enkele keer genomen. Op lijnen M1 en M3 rijden andere stellen. |
 |
| Hier een heel wat ouder metrostel. Deze rijden enkel op lijn M3. |
 |
| En hier dan ééntje op lijn M1. Zoals je ziet is het perron hier een stuk lager en ze zijn ook heel wat korter. De foto is namelijk genomen vanop het voorste perronuiteinde. Ook de spoorbreedte is kleiner. |
 |
| Station Nyugati, een ander groot eindpunt niet ver van station Keleti. Volgens mij komen hier vooral treinen die het westen van het land aandoen. Maar: alle internationale treinen, ook richting het westen dus, vertrekken gewoonlijk vanuit Keleti. |
 |
| Lijn H8 (H van Helyiérdekű Vasút, betekent voorstadstrein) in het eindstation Boráros Tér. Dit zijn voorstadstreinen die sterk gelijken op enkele Stadtbahnen in Duitsland. Ze rijden tot aan de rand van het centrum en bieden daar de mogelijkheid tot overstap tot trein of metro. Ze hebben altijd hun eigen spoorlijnen en stationnetjes waar geen andere treinverkeer rijdt. Er bevinden zich zo'n vijftal lijnen verspreid in de stad. |
 |
| Eindpunt Mexikói út van tramlijnen 3 en 69. |
Zondag, 7 mei 2017
En dus al heel vroeg stond ik op het station Budapest-Keleti om wat te ontbijten en de trein te nemen natuurlijk.
 |
| De trein bestond uit een 431 van de MÁV, welke dienst deed tot net voor de grens met Slowakije. Daaraan hingen 4 rijtuigen van de ZSSK en achteraan hing nog een DMS-rijtuig (zeg maar pakwagen) van de MÁV. Hier worden zulke rijtuigen dus wel nog gebruikt voor het vervoer van fietsen en dergelijke. |
IC 182 Budapest-Keleti - Košice MÁV type 431 tot Hidasnemeti en ZSSK type 361 vanaf Hidasnemeti met ZSSK IC-rijtuigen en MÁV DMS-rijtuig
Budapest-Keleti 06:30
Fürzesabony 07:51
Miskolc-Tiszai 08:30
Szikszo 08:52
Forro-Encs 09:08
Hidasnemeti 09:37
Aankomst Košice 09:59
 |
| De trein uit Boedapest, welke op een 'zijspoor' gezet werd, op één van de sporen achteraan. Blijkbaar had het hier geregend, al heb ik hier zelf geen druppel meer zien vallen. |
 |
| Een binnenlandse IC-trein van de ZSSK (Slowaakse spoorwegen) tussen Košice en Bratislava hl.st. Dit moet ook één van de langste passagierstreinen zijn die in dit land rondrijdt: 10 rijtuigen aan de haak, dat zie je hier echt niet vaak. |
De bedoeling was om enkele uurtjes de stad door te trekken en dan verder met de SuperCity naar het Tsjechische Ostrava te reizen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het citytrippen nu zo stilaan moe begon te worden (in tegenstelling tot het treinreizen, uiteraard) en daarom heb ik maar weinig foto's gemaakt zowel in Košice als in Ostrava. In de steden die ik verderop tijdens mijn reis bezocht heb, volgen wel weer meer foto's.
Welja, veel foto's heb ik dus niet, maar het stadscentrum was echt nog wel de moeite om eens gezien te hebben. Maar het vroege opstaan heeft me de lust tot veel rondwandelen ontnomen, dus heb ik lang stilgezeten in het centrum en in het station, waar ik wel nog wat op beeld heb vastgelegd:
 |
| De kathedraal van Košice, vernoemd naar St. Elizabeth. |
 |
| Het theater, net langs de kathedraal die achter mij ligt. |
 |
| Het natuurhistorisch museum van de stad |
 |
| Een regionale trein. Ook deze locomotief heeft iets van een duikbril, net zoals onze AM86. Helemaal rechts staat volgens mij de trein waar ik die ochtend ben uitgestapt. |
 |
| Deze groene locomotief van ZSSK Cargo stormde voorbij met een zware lading goedereen aan de haak. Rechts daarvan weer een regionale trein die zo dadelijk het station zou buiten rijden. |
 |
| En dan hier de SuperCity, waarvoor de České dráhy (Tsjechische spoorwegen) haar Pendolino's gebruikt. Hij is vanmorgen in Praag vertrokken, neemt hier een klein uurtje pauze en keert dan terug naar Praag. |
SC 240 Košice - Praha hl.n. ČD 680 (Pendolino)
Košice 15:03
Kysak 15:16
Poprad-Tatry 16:12
Strba 16:26
Liptovsky Mikulas 16:52
Ruzomberok 17:10
Zilina 17:53
Cadca 18:17
Cesky Tesin 18:41
Aankomst Ostrava hl.n. 19:16
Dit moet zowat de ontspannendste treinreis van mijn hele tocht door Europa geweest zijn: comfortabele, verstelbare zetels, gratis waterflesjes en kranten, ongelimiteerde WiFi dat functioneerde zonder problemen en stopcontacten aan elke zitplaats waren aanwezig.
Wat me wel sterk opviel: in Slowakije lag de snelheid gevoelig lager dan in Tsjechië. Vanaf de grens (tussen Čadca en Český Těšín) ging de snelheid dan ook sterk naar omhoog. Ook de spoorinfrastructuur leek veel moderner in Tsjechië. Op dat vlak verschillen beide landen dus sterk, hoewel beide spoorinfrastructuurbeheerders (SŽDC voor Tsjechië en ŽSR voor Slowakije) tot een paar decennia terug nog onder éénzelfde bedrijf vielen, voor de splitsing van Tsjecho-Slowakije. De signalisatie leek in beide landen nog identiek, al kunnen er in die jaren wel een aantal verschillen zijn opgetreden.
 |
| Ostrava hl.n., het centrale station van de stad. De Pendolino vertrekt net op het moment dat de foto werd genomen. Dit is trouwens de nog niet vernieuwde kant van het station. Het stationsgebouw zelf staat in het midden en aan de andere kant liggen ook sporen, waar voornamelijk treinen in de richting van of komende van Bohumin en Polen halt houden. |
 |
| De (te?) ruime stationshal. Druk was het absoluut niet, maar het was wel zondagavond. Op weekdagen zal het waarschijnlijk anders zijn. |
 |
| Masarykovo náměstí, het Masaryk plein. Dit is de enige foto die ik in de stad gemaakt heb. Naar mijn ervaring vond ik hier toch vrij weinig te beleven of te bezoeken, al heb ik ook hier niet veel rondgewandeld. |
Tot zover deel 2. In het laatste deel staan er eerst drie Poolse steden op het programma. Daarna start de reis terug naar huis, maar natuurlijk ga ik niet recht op recht terug naar België.
Deel III: https://treinenineuropa.blogspot.com/2019/06/29-april-tot-13-mei-2017-interrail-deel.html
